Extra extra read all about it!
Due to all the international work at my agenda, the English language is back on my website. (Instead of following the link you can also push a little English flag in the menu)
Het is bijna ongelooflijk, en ongecontroleerd, maar grote delen van mijn website zijn ook weer in het Engels te volgen. Met een toename van buitenlandse activiteit ,nu en in de toekomst, zag ik er toch wel weer brood in om sommige gedeeltes van mijn website internationaal toegankelijker te maken.
Ik geef toe met Google Translate kom je een eind, maar vaak verdwijnt de nuance. En dat vind ik jammer aangezien ik denk voldoende Engels te beheersen om zelf de teksten te creëren. Er zal zo hier en daar wel eens een foutje insluipen, maar dat is nu ook al het geval met de ordinaire Hollandse spraakherkenning.
Aankomend septembermaand heb ik een paar mooie APS-dingetjes op de kaart staan. Om te beginnen bezoek ik de lotgenotendag van Graham Hughs, de reumatoloog die het antifosfolipidensyndroom voor het eerst beschreef.
Het wordt op een heen en weertje het Engelse vasteland -toch eigenlijk een eiland- bezoeken omdat er ook nog een internationaal APS-congres in Maastricht in de agenda staat.
In mijn agenda staat dat ik daar iets ga vertellen over patiënt zijn met deze aandoening. Spannend een groot internationaal publiek met bezoekers uit Amerika Rusland en uiteraard de top van de Europese APS-specialisten.
Gelukkig heb ik heel wat te vertellen. Afgelopen week heb ik hard gewerkt aan de speech die ik daar ga houden en vooralsnog ben ik tevreden over het resultaat. Het is goed om te weten dat alleen APS nog roet in het eten kan gooien.
Zoals altijd wanneer ik een hotelletje reserveer, begin mijn gezondheid te stuiteren. Alsof de duivel ermee speelt, beginnen de longen met kortademigheid te sproeien, nota bene op het moment dat mijn hulplijnen zelf op vakantie zijn.
Gelukkig is het ziekenhuis toch nog een beetje bereikbaar zodat ik toch nog snel gezien kon worden door een arts met verstand van mijn aandoeningen. Eerst maar eens door de CT zei ze, dan zet ik je daarna op de fiets voor een inspanningstest. Alsof mijn leven nog niet genoeg inspanning kent.
Eerst maar eens kijken welk beeld het CT-scanner oproept als die het licht erover laten schijnen. Want bekendheid geven aan mijn aandoeningen is mooi, maar het blijven doen is mooier want ik word er volgens mij steeds beter in!
