Nee ik heb het niet over de zomer die ineens veranderde in herfst, hoewel het warme weer een dure tropische vakantie uitspaarde, was het wel een beetje veel van het goede.
Bovendien is vakantie nog niet afgelopen, sterker nog het is volgens mij deze week pas begonnen!
Nou ja begonnen, vanuit de zeilboot kan ik ook prima naar het ziekenhuis afreizen. Ondanks dat mijn feetjes (Vonk & Voskuyl) ook vakantie vieren en ik heel goed met mijn lijf heb gecommuniceerd dat het zich koest moest houden, was er toch wat extra research nodig.
Kortdurende storingen in de hersenen en longen creëren niet echt een vakantiesfeer en met mijn medische achtergrond moet daar dan even ingedoken worden. Persoonlijk had ik ook liever voor een zwembad gekozen. Maar ook daar eigenlijk niet echt het einde van een tijdperk. (Helaas)
Het echte einde zit in de overstap naar de lokale kabelaar. Na jarenlang voorzien te zijn van soepel internet begint het gedachtegoed van ADSL toch een beetje achterhaald te raken. Op het moment dat vader en zoon boven ruzie krijgen over het internetgebruik wordt het langzaam tijd om snel in te grijpen.
Sinds vandaag hebben wij stoer internetkabel in huis die een gebruiker meer of minder soepel door de vingers ziet. Het is even wennen, een download van 250 Mbit en bovendien Max Verstappen als bonus.
Nou was het mij al opgevallen bij een snellere computer, daar ga ik niet sneller van typen, zo werkt het dus ook met sneller internet. Maar wellicht dat minder gemopper in huis de zakelijke prestaties en studieresultaten verhogen.
Er is een ding wat ik niet meeverhuisd heb en dat is het ware einde van het tijdperk, de vaste telefoon. Met Frans Brommet als inspirator moet ik concluderen dat ik mobiel bereikbaar genoeg ben en heb dus afscheid genomen van de vaste lijn.
Om de overgang een beetje geleidelijk te laten verlopen heb ik besloten het geheel met wat vakantie te combineren, dus sowieso minder bereikbaar deze periode. Als je me nodig hebt kun je natuurlijk ook gewoon een e-mailtje sturen!
Niet te geloven dat dat filmpje van Frans Bromet nog maar 20 jaar geleden is. Zo dachten “we” er toen inderdaad over: doe niet zo overdreven, zeg! Belangrijk doen, hè! Laggûh ???