Tja de uitslag van de CT, wat zullen we daar eens van maken. Dat het niet goed was dat wisten we natuurlijk al, maar met een groot en eigenwijze lichaam (de geest wil nog wel eens vatbaar voor rede zijn) is de juiste interpretatie nog een hele toer. Laat staan de correcte behandelwijze.
Kijk dat ik weer aan de beurt ben dat is duidelijk. Op dit moment loop ik nog niet met een rollator de trap op, puur omdat dát onhandig is, maar het scheelt niet veel. “Afvullen met prednison en een chemokuur erover of anders zo’n nieuwe Mabdinges* ” klinkt als een hele aantrekkelijke optie maar door het college der professoren nog even in de wacht gezet.
Overweging was dat ik nog zelfstandig adem haal en dat ze er nog niet uit zijn of ik nou door de APS of door de SLE aangevallen wordt. Behandeling schijnt niet altijd per se het zelfde te zijn. Maar diezelfde zelfstandigheid van ademhalen geeft de medici in ieder geval een beetje adem zodat ze nog wat testjes met me uit kunnen halen.
Nu jeuken mijn vingers om wat te gaan doen aan de huidige conditie, maar ik vrees dat de wijsheid van de wetenschap en de daarbij behorende remmende werking uiteindelijk zal leiden tot een positiever resultaat.
Gedwee zal ik mij aanstaande donderdag ochtend vroeg vervoegen voor een vrij uitvoerig inspanningsonderzoek. Al vind ik persoonlijk de vroege verschijning al inspanning genoeg, zal het mij benieuwen of het lek boven komt. Dat er een beetje kwaliteit van leven bijgetankt moet worden moge duidelijk zijn, nu nog even gauw weten welk goedje dat trucje het beste kan!
*Mabthera of Benlysta is een nieuw geregistreerd middel voor sommige vormen van lupus waar goede resultaten mee geboekt worden
