De Darwin Award

“Waar ben je precies bang voor? “De ambulanceverpleegkundige vroeg het mij vlak voordat hij een infuus in mijn arm ging proberen te steken. Ik heb geleerd om niet cynisch te zijn tegen zorgpersoneel. Zij kunnen er ook niets aan doen. Ik lag voor de derde keer in een week naar de sirenes te luisteren terwijl de zwaailichten weerspiegelde op de verkeersborden. Het was een gekke week die gek genoeg drie weken geleden begon.

Dokter “ik weet het beter “coupeerde mijn antistolling nogal rigoureus. Hij was eigenlijk van plan om nog agressiever te werk te gaan, maar dat werd hem uit zijn hoofd gepraat. Bijvullen en proberen te coilen (het lekkende bloedvat van binnen uit via de lies met veredelde paperclips lekvrij maken) was het nieuwe devies. Maar het was al te laat, de antistolling was vermoord de prijs zou worden betaald!*

Nou ben ik niet bang uitgevallen, maar ik zou het jammer vinden als ik de Darwin Award binnen weet te slepen. Voor de niet kenners onder ons, de prestigieuze prijs wordt uitgereikt aan diegene die zo dom en verwijtbaar mogelijk weten te sterven. Een beetje Famke Louise maar dan in een heel ander gesprek met Diederik Gommers.

Persoonlijk heb ik trouwens een hekel aan gesprekken met de IC vertegenwoordigers, vorige week is er ook nog gekeken of ik al IC-waardig was, meestal toch niet zo goed teken omtrent de algemene gezondheid.

Terugblik

Toch kijk ik niet geheel ontevreden terug op mijn zomer die voorbij leek te vliegen. Na het desastreuze voorjaar had ik mezelf een paar leuke dingen beloofd en eigenlijk alle doelen wel gehaald. Slapen op mijn boot, mosselen en rosé op het achterdek, lekkere stukjes fietsen en Bourgondische maaltijden genieten. Misschien had ik er een betere gezondheid bij moeten wensen, maar toentertijd nam ik het niet zo nauw op de intensive care en was eigenlijk alleen maar blij dat ik daar kon vertrekken.

Herfst storm

Terwijl het in mijn lichaam al een paar weken windkracht acht was, kondigt zich de eerste herfststorm voorzichtig aan. De blaadjes vallen van de bomen evenals de appels die eigenlijk al gerooid hadden moeten worden. De eerste spullen worden van de boot verhuisd, de rest zal spoedig volgen. Laat het griep seizoen maar komen. Oh wacht, die is niet weggeweest natuurlijk.

Door mijn strikte isolatie ben ik mijn bewustzijn rond de 1,5 m aardig verloren al zal lichte hersenschade ook een rol spelen in het steeds weer worden verrast door plekken met carona maatregelen.

Als ik dan weer eens in een ziekenhuis kom, krijg ik meteen weer de Carona comeback. Iedereen in het blauw tot dat de test vertelt dat de benauwdheid echt niet van dat duivelse virus komt.

En het is niet de test waar ik bang voor ben, noch de testcapaciteit, maar ik merk dat ik met het toenemen van het aantal carona gevallen sluipenderwijs steeds moeilijker bij mijn favoriete medici terecht kan. Dat is waar ik mij echt zorgen over maak, de continuïteit van de zorg!

Ik heb afgelopen voorjaar gezien en ervaren hoe mijn ziekte uit de hand kan lopen als je het niet behandeld en zie de zorg langzaam weer overstromen terwijl ik pas halverwege de behandelingen ben. Een handzame samenvatting van deze periode staat voor vermaak en vooral ter lering vanaf deze week op mijn website. Ergens bij mijn aandoeningen staat een link naar de overlevingstocht op de IC. Een goeie reden om meteen de hele pagina weer eens te actualiseren.

Uit Darwin geleerd

Misschien niet geheel toevallig zag ik ook deze week de Netflix documentaire “de Social dilemma “. Een mooie aanvulling op alle complottheorieën, beeldvorminging, beïnvloeding en toekomstverwachting voor onze jeugd. Het laat zien waarom een tegengeluid in de hedendaagse Social brij zo lastig te herkennen is.

Volgens Darwin passen wij ons aan als soort aan de Nieuwe omstandigheden. Volgens dezelfde man leggen diegene die zich niet aanpassen het af. Ik zal ze missen!

* Mijn ingewikkelde autoimuunaandoening laat zich het beste regelen met veel bloedverdunners. Met enige regelmaat springt er ergens in mijn darmen een ader kapot.