Ik liep vandaag parmantig heen-en-weer op de MDL opnameafdeling in Alkmaar. Eigenlijk voel ik me best goed dacht ik nog. Meestal zit dit moment vlak voor een totale crash of andere catastrofe, vandaag viel het eens een keertje mee.
De verpleegkundige was blij met wat ik voor haar in de pot had, de dokter die ik tegen kwam was verheugd mij naar huis kunnen sturen. We weten alle drie dat het geen blijvertje is, maar vooralsnog moet de medische wetenschap er nog even over denken.
Het is een waardeloos dilemma dat mij ook dit keer weer in het ziekenhuis bracht. Zonder bloedverdunners nokken mijn hersenen ermee, vormen er zich stolsels in mijn hart en longen en durf ik niet te kijken naar de rest van mijn lijf. Met bloedverdunners heb ik logischerwijs een hogere bloedingskans die tegenwoordig versterkt wordt door zwakkere bloedvaten wat dan weer komt van langdurig prednisongebruik.
D’arme wodka
Het is maar goed dat ik chronisch optimistisch ben, anders zou ik er goed ziek van zijn! Maar serieus, dit is lastige shit, zeker als het probleem zich via de darmen manifesteert. Met uitzicht op hoe ziekenhuiskat whisky menig bezoeker bij de hoofdingang weet te verleiden met zijn charmes, is de MDL afdeling in Alkmaar ook wel weer eens een mooie plek om te zijn.
Doortastende artsen die snel de juiste beslissingen maken, je kunt het maar hebben in carona tijd. Bijna net zo snel als de ambulance zorgde voor passend vervoer naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis, verordonneerde de dokter twee infuuslijnen een paar zakken bloed en een zak ijzer. Om even uit te sluiten dat ik een maagbloeding had kwam er ook nog een skopietje bij . Het was maandagochtend en mijn huishoudelijke hulp vond mij er maar belabberd bij zitten.
De toiletgang verklapte een bloeding, de huisarts op vakantie en Amsterdam een brug te ver. Letterlijk want ik voelde laag HB. Dah ga ik niet redden dus met gezwinde spoed een gele rakker voor de deur.
Uiteindelijk bleek een bloedtransfusie niet noodzakelijk, de bloeding hield zich voor mijn doen “relatief rustig “(tot dusver blijken de bloedingen steeds in de arteriën-ervaring leert dat dat soms hard kan gaan), door middel van een gastroscopie werd snel een maagbloeding uitgesloten. Hoe tegenstrijdig het ook klinkt, het bloedde niet hard genoeg voor de CT-scanner, dus het beleid was pappen en nathouden, bijvullen en heel belangrijk, niet de antistolling stoppen Naja een beetje… Het blijven dokters!
Ik heb nog twee dagen genoten van de perfecte al inclusieve service aan de Wilhelminalaan, met prettig verplegend personeel en voor mij ook wel weer Nieuw, geheel conform de corona maatregelen een zaaltje vol mensen om mij heen
ESBL
Normaalgesproken draag ik een redelijk onschuldige bacterie bij me, die ze niet door het ziekenhuis gesleept willen hebben door medisch personeel. Altijd verpleging in isolatie, nooit eens spontane ontmoetingen die de basis vormen voor mooie vriendschappen. Totdat carona…
De regels zijn veranderd, ik moet wel in isolatie, maar dat mag op zaal. Ik mag ook weer op de hometrainer in de gang aan de gang als ik mezelf vooraf maar ontsmet met alcohol gel en hem maar wipe na afloop. Prachtig al die nieuwe woorden in de Nederlandse taal.
Ik weet weer wat ik mis, mijn zaal genoten hebben weer het beste in mij wakker gemaakt en mij in volle waardigheid tot leven laten komen. Of was het de zak met ijzer die ze er voor vertrek nog even aan hebben gehangen? Hoe het ook zij, het was lang geleden dat ik zo energiek het ziekenhuis verliet.
Halfvol
Is het glas halfvol of halfleeg, das niet de vraag als je nog steeds de beschikking hebt over een glas! Probeer naar iets positiefs te zoeken in deze lastige tijden, in plaats van aansluiting bij de zeurende menigte volgens mij hebben we al problemen genoeg zonder al dat bloed verlies.
