De fitbit had hem als eerste door. Vanaf vrijdagmiddag 12:00 uur was er een ritmestoornis die een versnelde hartslag uitlokte. Met een gemiddelde van 135 was het volgens de fitbit wel goed voor mijn training in de cardiozone, maar ik voelde mij niet echt nou ja, tja…
Die gegevens op de fitbit heb ik pas achteraf gezien, ik constateer voor mezelf dat ik bijzonder kortademig met name bij inspanning en van mijn lieve familie krijg ik de feedback dat ik er niet uitzie, terwijl de longarts juist uitziet naar mijn komst als ik even telefonisch heb overlegd daar gaat mijn mooie laatste weekendje boot. Het was al een korte zomer, maar in de weerkaarten van aankomende week laat de herfst zich voor het eerst zien en zal nog maar moeten afwachten hoeveel boot er nog mogelijk is de aankomende periode.
Moeten afwachten geldt ook voor de spoedeisende hulp, maar dat was bekend. Eerst de Carona sneltest, een kudde buisjes bloed dan een paar uur in de wacht. Ook maar even een CT-scan alsof we nog niet genoeg straling hadden gehad deze week, en zowaar een diagnose die goed genoeg was voor overplaatsing naar de hartbewaking. Gelukkig zijn ze wel wat gewend thuis ,een normaal mens zou er een hartkwaal van krijgen.
Viptransport van de spoed naar hartbewaking werd verzorgd door de cardioloog in kwestie die meteen de details van de elektroshock voor de volgende dag even met me kon doornemen in de lift. Hij maakte een energieke indruk, niet verkeerd voor iemand die een 157 kJ klap gaat uitdelen, bitter teleurgesteld toen hij hoorde dat mijn INR niet stabiel genoeg was voor de ingreep die hij voor ogen had. Gelukkig voor mij waren er ook nog andere opties…
De eerste plemp bètablokkers hadden geen effect op mijn hartritme. Maar met de spuit in de aanslag voor de tweede, wat meer agressievere medicijnen trok mijn hart de conclusie dat hij het niet ging winnen en sloeg spontaan uit storing. Probleem opgelost patiënt kan naar huis!
Had ik al verteld dat het ondertussen twee uur ’s ochtends was? Los daarvan, mooi dat het probleem opgelost is, vraag ik mij af waar het probleem werkelijk vandaan komt en of het inderdaad opgelost is. Ik zie veel storingen voorbijkomen de laatste tijd. Dat vond de cardioloog gelukkig ook, zodat ik een plekje op de afdeling thoraxchirurgie toegewezen kreeg voor de nacht.
Uiteindelijk was het het lage hemoglobinegehalte in mijn bloed, in combinatie met de klachten van de afgelopen periode, denk aan de TIA’s, oog uitval en de spontane ritmestoornis waar een therapeutische zak bloed voor werd voorgeschreven.
Weer enigszins op de juiste kleur werd ik weer heengezonden in de grote boze buitenwereld, mijn ongewisse tegemoet. Zoals altijd, zoals iedereen…
Website Sanquin bloeddonor worden
