Daar gaat het in deze blog dus niet over, maar het maakt wel verschil in de kijkcijfers omdat iedereen op deze items aan het zoeken is. De hele wereld is gek aan het worden

Het is maar een griepje!

Voor een serieus verhaal over het coronavirus is het misschien beter om naar de website van het RIVM  of de patiëntenvereniging te gaan. Wil je  het iets minder serieus dan adviseer ik een portie braindad en voor wie overblijft is er de ” gewone blog ” van Sander.

Maak ik mij zorgen? Als realist sta ik met twee benen in mijn graf het orkest te dirigeren dat mijn leven leidt. Ik zorg er zelf voor dat de muziek te pruimen is en omring mij zelf met de dingen die ik mooi en fijn vindt. Soms wordt de regie bruut overgenomen door de man met de hamer. Dan beslis ik zelf niet meer over leven en dood maar leg ik mijn lot in handen van de wetenschap.

Zoals het gebeurde op 1 april 2010, nee het was geen grap… Nederland was serieus in de ban van de Mexicaanse griep en Sander dacht zijn leven in de waagschaal te stellen door met een SLE opvlamming het VU te bezoeken. Daar waar ik normaal gesproken op vertoon van mijn patiëntennummer een passende isolatiekamer krijg, ik heb een milde bacteriebesmetting die ze liever niet in het ziekenhuis laten zwerven, dus altijd isolatie, kreeg ik dit keer nullen op het rekwest. Drie nullen met een eendje ervoor, om de boze lupus weg te jagen.

Voor de niet-gebruikers onder ons de 1000 mg prednison waar ik hierover spreek is een soort ultiem redmiddel. Ik omschreef het ooit als “met de stuwkracht van een Boeing, een ongebreidelde eetlust en het gevoel dat je een vrouwtjesolifant de baas kan. De olifant hoeft niet per se opgegeten te worden!” Maar dat was voordat de Boeings spontaan uit de lucht vielen en klaarblijkelijk vliegen olifanten ook niet erg.

De milde onbekendheid van het Mexicaanse virus zorgde ervoor dat alle isolatiekamers bezet waren, maar omdat ik geen griep had en toch behandeling nodig, kreeg ik mijn infuus aan de koffietafel. Met naald in de hand mocht ik dan thuis genieten van de oppepper om vervolgens de volgende dag een nieuwe portie te halen. Gordels vast en niet langs Artis!

We zijn ondertussen 10 jaar verder en met vlagen passeert er  even makkelijk een nieuw virus als een nieuwe lupus opvlamming. Wat dat betreft doet het menselijk lichaam en het immuunsysteem een wedstrijdje met lotsbestemming en wilsbeschikking als ultieme prijs, maar zolang ik nog kan dirigeren klinkt er muziek.

Toch geeft het wel aan waar mijn angst ligt, officieel is het corona griepvirus nog steeds een zeldzame ziekte, met slechts een paar besmettingen in Nederland. Zoals ik ook in het stuk “zeldzaam eigenwijs “meld is het meest besmettelijke gedeelte tot dusver de naam, maar hoe zit het met mijn medische zorg als ik die echt nodig blijkt te hebben.

Heb ik als grootverbruiker de afgelopen 15 jaar meegeholpen met de instandhouding van een systeem of heb ik al mijn krediet opgebruikt en is het nu de beurt aan andere?

Wees gerust, ik lig niet echt wakker van deze vragen en heb nog steeds vertrouwen in het systeem al voel ik wel een licht griepje opkomen!