Ik moet eerlijk zeggen dat met de heersende corona regels het thuiskomstfeestje een beetje tegenviel. Nou niet dat ik heel erg in de feeststemming was… Maar toch!
In ieder geval weer thuis. Maar wel weer met een bizarre ervaring rijker. Gods kanonnen, wat doet zo’n bloeding in de buik een ongelooflijke pijn. De buikverliezen worden geïrriteerd door bloed dat stolt met als gevolg een megalomane blauwe plek die je van buiten niet ziet. Maar wel voelt!
Ook geeft de zoveelste bloeding zonder directe aanleiding stof tot nadenken over de rest van je leven. Ik begin een serieus toilet complex te krijgen voor wat betreft de kleur van de uitwerpselen. Omdraaien en in het potje kijken vergt karakter. Aan de andere kant is het morgen precies vijf jaar geleden dat ik mijn aorta uit scheurde en daar kan ik ook nog steeds grappen over maken.
Zonder dollen ben ik de dokters en verpleegkundigen van het noordwest ziekenhuis in Alkmaar weer dankbaar voor het redden van mijn leven. Zonder bloeddonors had dit overigens niet gegaan, dus ook bij deze de oproep om eens te kijken of je jezelf als bloeddonor wil terugzien.
Ik dank iedereen voor de warme reacties in de sociale media en de kaartjes die ik mocht ontvangen. Heel bijzonder waren de bloemen die ik zelf mocht kweken… In ieder geval iemand had het idee dat ik er lang zou blijven 🙂
Foto:https://morguefile.com/
