De Corona krochten

In een stellige poging de algoritmes te vriend te houden, dus op regelmatige basis te publiceren en zou er vandaag een blog verschijnen in de categorie ” niets aan de hand.

“De boodschap is bezorgd, het toiletpapier gehamsterd en met chips en zoutjes wachten we gedwee op de volgende persconferentie, waarin waarschijnlijk nog minder mag wordt aangekondigd.

Natuurlijk maak ik me zorgen, ik ben ook “dor hout doelgroep “en ook ik zie de ziekenhuiscapaciteit achteruit hollen.

Ik heb al eens eerder gemeld dat ik het oneerlijk vind dat dankzij mijn zorgverzekeraar de ziekenhuizen funding vinden om de artsen in vorm te houden en net nu het er toe doet geen plek voor mij lijkt te zijn.


Ik hou mezelf even ondergedoken, met mijn dure al inclusief sportschoolabonnement mag ik ook gewoon de hele week thuis op de hometrainer. Ik vermijd drukke plaatsen en ben de overheid dankbaar voor het wegnemen van de verleiding van de horeca al gok ik erop dat de horeca daar heel anders over denkt.

Was er dan helemaal niets medisch te melden? Natuurlijk wel! Er was een kleine ingreep bij de lokale oogarts om de na staar te verwijderen wat in vergelijking met al mijn andere kwalen en ingrepen natuurlijk kinderspel is, maar gerommel aan mijn ogen blijft niet favoriet. Het was goed te doen, bovendien hoefde ik om de een of andere reden niet zo heel lang te wachten voordat ik aan de beurt was. Ook een voordeel!

Tenslotte was het hele circus zo snel klaar dat moeders amper de tijd had om boodschappen te doen.

Oh ja en het begint ondertussen zo’n gewoonte te worden dat het bijna niet vermeldenswaardig is, maar darmbloeding nummer zoveel bracht mij weer in het lokale ziekenhuis.

Gewoon even met open ogen kijken hoe de stand van zaken is, met in het achteraf de gedachte dat is pas aan de ogen gerepareerd ben dus dat ik het nog niet helemaal scherp zie.

Carona fluistert haar naam overal en beïnvloed bijna ieder proces. Mensen werken op plekken waar ze normaal niet staan en operaties kunnen pas doorgaan na een negatieve test.

Geen omgeving om lang te blijven dus, ware het niet dat de bloeding nog niet gestopt lijkt. In de statistiek lees ik dat 80% van alle gastro interne bloedingen vanzelf over gaat. Zul je altijd zien, staat niet in bij hoe snel dat is.


Kortom ik had gelukkig nog vouchers voor een all inclusive Stay in Alkmaar, al vraag ik mij ondertussen af of het misschien niet verstandiger is om om te boeken naar Amsterdam.
En een ding is zeker, dit wordt vervolgd!

Sander
Leven met Systemische lupus (SLE) en het antifosfolipiden syndroom (APS) en dan ook nog een aortadissectie krijgen! Het houdt de mens op de been met humor en relativeringsvermogen

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *