Geluksmoment

Met de doom der dreiging

De pot op…

Ik beheer de pot van de Staatsloterij groep waar we met z’n drieën in mee spelen, en ik speel met zes andere gelukkige mee met de €uroloterij. Je moet het geld in het universum de gelegenheid geven jou kant op te reizen. Maar met de pot verantwoordelijkheid kwam dus ook de aanschaf van een nieuw lot voor de oktober trekkingen. Snelle notitie leerde mij dat wij deze afgelopen periode weinig gewonnen hadden. Irritant, alleen maar belasting voor de domoren…

Totdat ik mij realiseer dat ik nog steeds meespeel  !

Het is net als met het vieren van verjaardagen, hoe vaker je dat doet hoe ouder, en zo zijn er vast nog wel meer dooddoeners te vinden die mijn leed verzachten. Want het dus weer lekker bezig de laatste tijd. Ik weet niet precies wat er gebeurde, maar ineens ging alles erg hard. Normaal gesproken bel ik dan 112, maar ik was al in het ziekenhuis op de neuroafdeling, wat zou ik nog meer willen!

Mijn blijven hing af van een consult bij de oogarts. De rest van de onderzoeken zou poliklinisch kunnen. De Zaalarts was vol verbazing dat er toch nog een plekje vrij bleek toen ze het voorzichtig vroeg en de oog APK leverde eigenlijk weinig nieuws op. Behalve dan dat ik een lieve zoon heb die heel behulpzaam is bij zijn “potentiële “schoonmoeder. Dat kan ik ondertussen beamen.

Gaat het goed dat?

Nou nee niet echt dus, ik verwacht dan ook het tegendeel van mijn gezond te bewijzen, maar ik ga dat wel doen in een leuke omgeving. Ik kies wederom voor de achterzijden van mijn schip om de boot in te gaan en met de super positieve ervaringen in het Hoornse ziekenhuis (linea recta naar Amsterdam) hebben ze daar wat mij betreft een vriend gemaakt qua beleid.

De Amsterdammers houden het er voorlopig even op dat door de ongeregelde antistolling mijn systeem in het warretje is gedraaid en dat het zou moeten verbeteren onder invloed van de juiste dosering antistolling, wat dus eigenlijk alleen maar op de juiste wijze te constateren is met de nodige portie geduld.

Geduld hebben ze in Hoorn ook, al heb ik wel de wijze les geleerd dat ik het alarmnummer pas bel als ik op de steiger sta…

Sander
Leven met Systemische lupus (SLE) en het antifosfolipiden syndroom (APS) en dan ook nog een aortadissectie krijgen! Het houdt de mens op de been met humor en relativeringsvermogen

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *