Het eerste rondje.
Om te beginnen is het een bewuste keuze om de laptop met spraakherkenning thuis te laten. Dit werkt ook en het voorkomt dat ik allerhande rottigheid ga zitten bedenken of lezingen ga geven terwijl mijn energie natuurlijk naar revalidatie moet gaan.
Het Eerste setje rolstoelwielen is ondertussen al versleten en vervangen door nieuw rubber! Het rolstoel rij gevoel begint weer een beetje terug te komen en ook hier wordt de eerste autorijles weer overwogen. Vooralsnog eerst in het ritme van de revalidatie komen waarbij langzamer zeker mijn programma wordt ingevuld.
“Otterstyle” want zoals jullie weten trek ik aan de bel als het echt niet gaat. Woensdagochtend bijvoorbeeld met een hele lage pols en een irritante ritmestoornis was na telefonisch overleg de conclusie al snel getrokken. Geen warme stranddag maar lekker loom op de goed ge-aircode hartbewaking van het VU Medisch Centrum waar ik met gepaste spoed heen werd gestuurd, een subtiele verandering van medicatie zal de truc moeten doen.
Achteruitgang is ruimte maken voor de nieuwe aanloop!
De positivist in mij ziet niet alleen achteruitgang maar ook alle mooie winst die daar door diezelfde achteruitgang te halen is
En zo gaat het revalidatie leventje de tweede week in, met uitzicht op weekendverlof en al dat andere wat we bij de Corona interpretatie regels weten te friemelen. Vooralsnog ben ik al blij en gelukkig als ik de tijden en plaatsen van het avondeten in de juiste context heb!
