Oh wat a night

Of eigenlijk liever gezegd oh wat een nachtmerrie!

Bij het terug pakken van mijn blog, Bernou ontzettend bedankt voor het adequate vermelden van gebeurtenissen, moet ik natuurlijk ook iedereen bedanken voor alle mooie vrolijke attenties, kaarten en jawel zelfs bloemen. Ik zit in een heftige achtbaan waarbij de anderhalf meter totaal niet voorkomt.

Het weblog wordt geschreven op een tablet zonder goede spraakherkenning, al helpen alle beetjes. Het complete verhaal houden jullie nog even tegoed dat kost mij op dit moment te veel energie, maar ik vind het belangrijk even de stand van zaken op jullie los te laten.

Medisch gezien zijn er niet veel problemen meer, oké ik gebruik nog een beetje zuurstof bij inspannende zaken als douchen en tandenpoetsen.
Jullie hebben vast wel ergens meegekregen dat ik een langere periode in slaap gebracht Ben op de intensive care. Een grote sloper voor je lichaam aangezien spieren als sneeuw voor de zon verdwijnen.
Naar mijn meest recente darmbloeding waarbij mijn hoofdbehandelaar luchtig is opmerkte dat hij ook geen otters in zijn ziekenhuis moet laten rondlopen, ben ik weer sinds maandag terug op mijn zaal,een kamer die ondertussen volgebouwd is met Allerhande revalidatie apparatuur, rollator en draagbare zuurstof. Ik heb een fijne uitdaging om mijn lijf en leven weer terug te vinden.

Om meteen maar heel duidelijk zijn: deze Otter heeft flink revalidatie nodig. Gelukkig had ik nog tandvlees in het reserve doosje zitten.

Ik kan ondertussen zelf uit bed komen en rondjes lopen op de afdeling onder begeleiding van de fysiotherapie. Eetlust is nog dingetje. Waarschijnlijk heeft het te maken met de plaats van de coil waarmee de zoveelste darmbloeding is gestopt,dat ik nog steeds misselijk blijf en weinig eetlust heb. Zelfs koffie gaat met grote moeite, alle merk ik wel dat ik met een iets groter wordende actieradius ook op andere afdelingen kan koffiedrinken en daar smaakt het toevallig beter.

Mentaal ben ik nog niet super scherp maar zo hier en daar wordt humor waargenomen, uiteraard ook op de spannende momenten.
Ik heb een stoel fiets tot mijn beschikking oh mijn beenspieren extra te oefenen en ik ben begonnen aan mantra’s kleuren om de neuronen bananen in mijn hoofd te stimuleren tijdens mijn periode van slaap op de IC heb ik behoorlijk motoriek ingeleverd.

Superlekker was het om weer een keertje zelfstandig te douchen met een beeuutje hulp bij het afdrogen. Ik verheug mij op morgen want dan staat de kapper op het programma, misschien dat iemand eindelijk mijn wilde haren eens kan afknippen!