Recent nog in een ziekenhuis geweest? De laatste vier keer kwam ik via de spoed naar binnen. Netjes afgezet in de drive throug waarbij ik eigenlijk werd afgeleid door het enorme tentenkamp wat ze daar ineens neergezet hadden. Vandaag een reguliere controle, voor zover het bij mij normaal kan!
Bij de draaideur staat een dame die resoluut je begeleider een andere kant opstuurt. Je komt in de vraag straat waar er als eerste naar je ziekenhuispasje gevraagd wordt. Twee stoere beveiligers in uniform kijken argwanend toe. De volgende hindernis is een verpleegkundige die graag wil weten of je kortademig bent, koorts hebt gehad of slechts neus verkouden. In mijn geval geen makkie om deze dame te passeren want ik hijg als een postpaard.
Daarna mag je het museum der moderne wetenschappen binnentreden. Overal staan pionnen met linten er tussen om de looprichtingen te markeren en de 1,5 m te garanderen. De lift naar zeven hoog heeft het tempo van een boemeltje aangezien hij op bijna iedere verdieping stopt. Maar ja, Er mogen maar twee mensen in.
De antibiotica die ik slik lijkt niet veel te doen, maar dat gegeven was al bekend. Het was meer even mijn vonnis ophalen bij de professor. Er is nog steeds geen nieuw wonderbaarlijk laatste redmiddel uitgevonden in geneeskunde land, dus ik zal het met de oude meuk moeten doen. De stevige prednison stootkuur van een gram per dag (dat is ongeveer anderhalf doosje) gecombineerd met een andere goodies (om de ontstekingscellen te remmen zodat de prednison beter werkt).
Voor het overige krijg ik originele “tot op de hoek garantie “.had ik dan misschien toch niet het risico moeten lopen om in het ziekenhuis langs te gaan? Ik zie winst en het persoonlijke contact en verbetering van de nuance, al zal het ook wel schelen dat er via de telefoon nog steeds geen bloed kan worden afgenomen, terwijl toch mijn medicijngebruik een controle rechtvaardigt.
Volgende week opname in Amsterdam, als carona en mijn longen het toestaan en dan komt deze weer zo goed als nieuw in een wat hoger tempo eruit, al zegt de optimist dat iedere verandering bijna wel een verbetering moet zijn. De darmen gieren het uit onder invloed van de antibiotica en ook mijn bacterie heeft een hele eigenaardige wandelroute gevonden. Van koud naar warm, naar heel koud naar klappertanden, naar rillen via bloedheet terug naar ijskoud.bij gebrek aan de sauna vind ik het voorlopig goed, maar wel met de stip aan de horizon dat alles weer gaat worden zoals het was!
