De tweede prijs !!!

Vaak hoor ik terug dat ik op een leuke of pakkende manier mijn verhaal weet te vertellen. Dan maakt het niet veel uit of het op papier of virtueel is. Toch scoort het ene stukje beter dan het andere en ben ik om een of andere wonderbaarlijke reden nog nooit in DWDD geweest om mijn nieuwste boek te promoten. Scheelt ook wel dat ik nog nooit een boek heb uitgegeven natuurlijk!

Met een zee aan vrije tijd in het vooruitzicht, overwoog ik om daar maar eens verandering in aan te brengen. Punt van aandacht was het creëren van een creatieve en inspirerende werkplek. Thuis omringde ik mij met werken van mijn “creatieve geesten “ter inspiratie en vervolgens richtte ik mij op mijn zeilboot. Het idee is dat ik die op inspirerende plaatsen ga neerleggen, maar eerst natuurlijk het schip weer vaarklaar krijgen. Een en ander heeft toch wel te lijden gehad onder het veranderende klimaat en mijn rol daarin.

Ook wil ik “mijn stem“ terug vinden. Ik hoop dat het Markermeer me daar de ruimte voor geeft dit seizoen.

Er is namelijk veel gebeurd sinds ik in 2006 geconfronteerd werd met een aantal lastige auto immuunaandoeningen. In een poging een samenvatting te maken van mijn belevenissen in lupusland viel het me op dat de toon in mijn blog in de loop der jaren nogal veranderd was. De kijkcijfers op mijn website vertellen mij dat het nog steeds niet schrikbarend slecht is, maar ik vraag me wel af waar precies mijn stijl gebleven is. Het zou ook onbescheiden zo kunnen zijn dat dit proces groei heet en dat ik stiekem toch steeds beter wordt in het neerknallen van teksten…

Ik probeer door regelmatig te bloggen mijn schrijfspier in vorm te houden. Ook de publicaties op braindad zie ik als training. Mentaal uitgedaagd door de actualiteit en gekte van het moment. Het gaat de ene keer beter dan de andere, soms wordt de publicatie op het wereldwijde web zelfs niet eens overwogen. Maar dan toch mooi wel weer een uurtje training!

Soms ook schrijf ik in opdracht, of doe mee aan een wedstrijd. Jaarlijks terugkerend tafereel in dit verband is de Edgar-Stene prijs. In het leven geroepen door reuma zorg Nederland met als bedoeling aandacht te vragen voor reumatische aandoeningen in Nederland en in Europa.

Zoals je misschien weet won ik dit jaar de Nederlandse editie, met als kers op de taart inzending naar Europa. In ieder land wordt namelijk door de partners van de EULAR deze wedstrijd georganiseerd. Alle nationale winnaars worden vertaald ingezonden in de Europese competitie. Van de 15 beste Europese verhalen wordt dan een über winnaar geselecteerd. Het was mij al een groot eer mee te mogen doen aan de Nederlandse competitie, maar dat ik op een eervolle tweede plaats in de Europese competitie zou eindigen zie ikzelf nog steeds als plottwist.

De EULAR gaat mogenlijk niet door in verband met de corona griep epidemie en de tweede prijs had als grote consequentie dat ik hem niet persoonlijk hoefde op te halen. Dus per saldo mis ik daar niet veel aan. Het prijswinnende verhaal vind je op de pagina van reumazorg Nederland en natuurlijk ook op mijn eigen website…