Mijn ogen lijken het goed te houden. Waar ik het vorige week letterlijk even niet meer zag, begint mijn hoornvlies langzaam uitgedeukt te raken en wordt alles iets minder wazig. Tijd dus voor het volgende specialisme, uitslagen ophalen bij mijn longarts.
Bezoeken aan mijn longarts zijn nooit saai. dat begint al bij het einde van de vorige afspraak als hij vraagt wanneer we weer zullen afspreken. “Liever niet, iedere keer als ik u zie gaat het niet goed met me “. Toch kan ik met mijn longengeschiedenis niet helemaal zonder. We noemen het de onverklaarbare kortademigheid van Sander Otter, waar tegenwoordig ook de cardioloog in het overleg zit. Die wees gemakshalve naar de longen, maar plande tegelijkertijd een functionele hartecho in om te kijken naar de pompfunctie.
De longarts pareerde met een inspanningstest op de fiets en ik, ik mocht de resultaten aanschouwen. Mijn kortademigheid in 22 verschillende grafieken samengevat. Adembenemende getallen waarvan ik slechts weet dat ik ten opzichte van het verleden een pittige stap terug heb gezet. Aan de interpretatie van de getallen waag ik mij niet eens, ten eerste om mezelf niet nodeloos ongerust te maken en om ook nog wat werk voor de arts in kwestie over te laten.
Een grafiek had zijn specifieke aandacht. De verwerking van de zuurstof tijdens piekbelasting was, hij zei het lief, “nogal woest “, wat wijst op schade in het regulatie systeem van de ademhaling, welke verstopt zit in het diepere brein. Constateren is mooi, een remedie is mooier. Het werd het meest vreemde recept dat ik ooit van een dokter heb gekregen.
“Zangles, of liever gezegd zingen in een koor, Daar zou je nog wel eens baat bij kunnen hebben. “Ik weet niet of het uit piëteit of uit klantenbinding was, maar ik heb altijd het gevoel dat er slachtoffers gaan vallen als ik zing.
Meer vanuit de technische kant gaan we ook nog een CT-scan laten maken van de thorax om niet in het bloedbeeld opgedoken vasculitus toch in beeld te brengen. Mijn hoofd heeft hij waarschijnlijk al opgegeven, al sluit ik niet uit dat ik daar toch voor naar een ander soort dokter moet.
Bij de scan hoort uiteraard een controleafspraak om de resultaten te bespreken ,zodat ik geheel tegen de gewoonte in de Boelelaan kon verlaten in de wetenschap dat ik mijn longarts binnenkort weer ga zien Al moet ik er nog even over nadenken of ik het een goede ontwikkeling vindt dat de scan pas gemaakt wordt nadat ik bij de cardioloog op de fiets heb gezeten. De optimist rekent zich rijk met de gedachte dat ik het nog wel even uit zal zingen…
