Deze week doorgebracht in de categorie Bankhangen omdat het nog steeds niet helemaal gaat zoals ik wil met de gezondheid en het energieniveau. Pieken en dalen, op goeie dagen is 80 km op de I bike geen enkel probleem, op andere is zelfs trap op een uitdaging.
In de marge begin ik symptomen te herkennen maar kan ik het nog niet plaatsen aan een gezondheidsconditie. Toch weet ik tegenwoordig dat een TIA nabij is als mijn rechterbeen gaat slepen. Het goede nieuws is dat een minuut of 10 rustig aan doen erg effectief blijkt.
De neurologen in Leiden hebben mij uitgelegd dat een combinatie van veroudering en vermoeidheid tot extra belasting van het littekenweefsel in mijn hersenen kan leiden en dat dit soort uitval dus normaal is. Welnu dat zal ik vertellen… Dit accepteren als normaal is echt het aller aller laatste wat ik ga doen. Dan af en toe maar een dag bankhangen want we leven tenslotte in de 20e eeuw en hebben gewoon Netflix.
Hoe anders was dat vroeger, vroeger zo zult u zich afvragen… Hoe kom je daar nou ineens weer bij? Teveel “Back toe de future “gekeken? Ik heb inderdaad deze week alle drie de delen voorbij zien komen, met als toetje een Ierse man die ik overigens ook al in de bioscoop gezien had.
Het geeft wel het niveau van bankhangen weer 🙂
De toekomst en het verleden door elkaar husselen heeft te maken met de projecten waar ik aan werk op dit moment. “Werken Sander… maar je zou toch even niets doen? “Inderdaad al mijn activiteiten staan op een laag pitje zodat ik nog wat energie over heb om een paar projecten af te maken die hoog op mijn lijstje staan.
Zo is het weer tijd voor de jaarlijkse Edgar Steneprijs, die ik dit jaar eens niet wil schrijven op de dag van inleveren. En ook heb ik nog een tweetal potentiële bestsellers op de plank liggen waarvan ik vind dat het hoog tijd wordt ze los te laten.
Ook ben ik bezig met een soort grootse samenvatting van mijn weblog gedurende de afgelopen 13 jaar. Alleen al een selectie maken of het doorlezen van al deze blogs wisselt heden en verleden nogal door elkaar. Soms toch veel herkenning, och ja dat had ik toen ook al… Maar ook tranen als ik me realiseer hoeveel er fout is gegaan.
Kortom ik ben, ik blijf en zal de aarde en heel klein beetje mooier achter laten dan toen ik haar vond. De hele wereld maar ook mijn wereld zijn ingrijpend veranderd in de laatste pak hem beet 20 jaar, maar dat was 40 jaar geleden ook al zo… Laat de geschiedenis zich herhalen en laten we het niet aan Hollywood over moeten laten om een verbeterde versie van de toekomst te schrijven.
