Eitje

Maar hoe goed je ook kunt relativeren, het leven gaat gewoon door! Soms een beetje rustiger dan je wilt, dan weer in hevige golfslag. In de neerslag van mijn achteraf toch wel heftige verenigings periode probeer ik weer mijn baantjes te zwemmen.

Zoals misschien bekend heb ik een paar beslissingen genomen met betrekking tot de toekomst, al weet niemand die helemaal zeker. Toch ben ik druk bezig met het opdoeken van mijn bedrijf en het creëren van een nieuwe Man Cave waar ik mij omringd door mijn creatieve geesten gevoed laat worden.

Natuurlijk blijft er twijfel, als ik de knulligheid zie rondom mijn laatste INR wijziging, dan blijft er nog een hoop werk in Nederland en jeuken mijn handen uit frustratie. Gelukkig laat mijn patiëntenvereniging mij af en toe nog toe als voorlichter om nog iets van mijn wijsheid te delen.

Maar er zijn ook andere redenen om zo af en toe het ziekenhuis te bezoeken. Mijn slechte zicht bijvoorbeeld. Was ik vorige keer te gast bij de supervisor oogheelkunde ,omdat ze er een heel klein beetje een rommeltje van hadden gemaakt ,mocht ik nu te gast bij de operateur.

Een heel duidelijk verhaal, staar in het rechteroog die dus geopereerd gaat worden. Omdat ik nu eenmaal een complexe patiënt ben wordt het niet uitbesteed aan een particuliere kliniek, wat tegenwoordig de trend is, maar mag ik mij vervoegen in de OK van het Vu. Dat dat pas over een maandje of drie is heeft natuurlijk te maken met de marktwerking in de zorg.

Nou is gewriemel aan mijn ogen niet echt iets waar ik graag naar uitkijk, de consequenties van kleine foutjes zijn al heel snel heel zichtbaar (of juist niet), maar mijn enige rol schijnt stil liggen te zijn en daar ben ik dan weer wel heel goed in. Wat dat betreft dus een eitje!