Een venster zonder foto

Soms kent het leven confronterende momenten, en ik begrijp dat dit op de schaal van erg “best meevalt “. Enerzijds omdat ik de drukproef al gezien had en wist dat het eraan zat te komen, anderzijds omdat dit nu eenmaal het logisch gevolg is van de beslissingen die ik neem.

Er staat dus geen foto meer van mij in het kwartaalmagazine “venster” van de NVLE. Mijn naam wordt nog wel een paar keer genoemd, maar dat is liefkozend in verband met mijn afscheid. Eerlijk toegeven, de gewoontes van bijna 13 jaar lang ingrijpen als je het fout ziet gaan leer je niet in een paar dagen af. Maar ondertussen vind ik steeds meer vrede in mijn vervroegde pensioen.

En het was een ge doet je, van de een op de andere dag de beslissing maken te stoppen met al je activiteiten is iets makkelijker dan het uitvoeren van alle werkzaamheden die daaraan vastzitten.

Toch lijk ik ook dit hobbelt je weer te overwinnen. Met een mooi septemberzonnetje in het vooruitzicht ga ik op het achterdek vooruitkijken naar de inkleding van de herfst en winter. Het leven gaat immers gewoon door!