We zijn er nog niet uit! En dat is maar goed ook, aangezien de hemoglobine als sluip moordenaar aan de lage kant blijft. Geen spectaculaire dalingen maar de opgaande lijn is toch maar mooi de andere kant op.
Het maakt ook mijn andere klachten moeilijk te evalueren, de waslijst met symptomen die je krijgt van een lage HB afgewogen tegen de vaagheid van de SLE maakt het tot een uitdaging voor mijn dokters.
Maar daarover morgen meer aangezien dan het grote medisch overleg met alle knappe koppen plaatsvindt. Ik ben ondertussen overgeplaatst naar de afdeling reuma/oncologie, waarbij de focus iets patiënt gerichter is dan op de afdeling acute opname.
Vooralsnog zal ik daar nog even blijven rondhangen, al heb ik het natuurlijk wel ondertussen zo voor elkaar dat ik naar de revalidatieafdeling ben gereden voor mijn broodnodige vitamine C.
De afspraak stond natuurlijk al een paar maanden in de agenda, maar de terugkomdag en gezellige contacten in de revalidatiekelder van het ziekenhuis wilde ik natuurlijk echt niet missen. Dat ik daarna de hele middag gesloopt op het bed heb gelegen heeft niets te maken met de martelingen te aldaar
…. ik mocht niet eens mee doen…
