Wall of Fame

Vanuit het Amsterdamse ziekenhuis werd groots meegedacht over de antistolling. Helaas lazen ze niet tussen de regels door dat ik in “het eigen ziekenhuis” lag. Natuurlijk had de reumatologie even langs moet komen, gelijk de neuroloog. Op het moment dat het misverstand opgelost was is deze kwestie dus ook opgelost.

Er is een plan

De reumatologen hadden natuurlijk ondertussen het voordeel van de colonoscopie die ik eerder die dag ondergaan had. Zonder roes dus het lag niet aan mijn meegaandheid. Maar ook ik realiseer me dat we een kant op moeten en ik juich de aangeboden oplossing volmondig toe.

Ik word van de afdeling acute opname overgeplaatst naar de echte reuma-afdeling. Of dan tenminste de afdeling waar ze altijd de reumapatiënten verplegen. Gedurende het weekend worden alle klachten in beeld gebracht en eventueel aanvullende onderzoeken verricht. Dinsdag is er een multidisciplinair overleg waarbij met de kennis van het hele vu besloten wordt wat de meest logische volgende stap is.

In de tussentijd wordt mijn HB en andere bloedwaardes goed in de gaten gehouden om te kijken of de bloeding in mijn darmen echt is gestopt. Want dat was uiteindelijk de reden voor mijn acute opname.

Ook de reden dat de doctoren besloten om maar eens een kijkje te nemen in het Otter hol. Het werd een feestje waar ze ruimschoots de tijd voor namen aangezien ze tijdens het passeren van een eerdere videopil een vermoeden hadden van een afwijking ergens in de dunne darm.

Tatoeage

Ondanks stevig voor spoelen en het eerdere sapkuren waren de darmen toch nog niet helemaal schoon wordt door de toch al uitgebreide scopie nog meer tijd in beslag nam. Ik ben er gedurende de hele procedure bijgebleven, ten eerste omdat het volgens mij goed te doen is en omdat beelden toch meer zeggen dan 1000 woorden. Ik vrees wel dat ik de rest van de week slaappillen nodig heb.

Na tweeënhalf meter dunne darm gaf de dokter het op in verband met de verontreiniging te aldaar. Respect voor het gepriegel met de ballonnetjes die de scope de darm in moesten trekken, nog meer respect voor de Tattoo die daar ter plaatse achtergelaten werd ter markering voor een eventuele volgende video pil.

Dan begint het feestelijke moment van terugtrekken, het teken dat het einde in zicht is. Maar ook een andere kijkhoek voor de camera zodat er toch nog een afwijking werd gevonden. Tot zover het terugtrekken want er moesten biopten afgenomen worden en tatoeage achtergelaten.

Na meer dan anderhalf uur billen knijpen, of juist niet, verdween de scope uit mijn lichaam en kon ik weer enigszins relaxed ademhalen. Nog relaxter vroeg de scopist verbaasd? Achteraf hoor ik dat er niet zo heel veel mensen zijn die deze scope nuttigen zonder roes/narcose.

Het is dus nu afwachten wat het biopt ons allemaal kan leren en of dat uiteindelijk de oorzaak van de bloeding is. Nog belangrijker is natuurlijk of er iets aan gedaan kan worden anders dan driemaal daags te voorzien van een zalfje, want ik geloof niet dat het echt een leuke optie is!