Vooruitgang

Slechter kan altijd nog

 

 

 

 

 

 

Op de dag dat er tijdens een consult bij de longarts niet meer gesproken wordt over je longen, weet je eigenlijk wel zeker dat het niet echt goed met je gaat.

Maar vaststellen is één ding, de remedie heel iets anders

En ja, ik zit nog op mijn achterdek! Ben me er pijnlijk van bewust gemaakt door een paar erg zieke lotgenoten (sterkte) dat heel veel slechter ook tot de mogelijkheden behoort. Maar iedereen zijn eigen gevecht.

Ik voel me 2006.Het ziekenhuis waar ik binnenwandelde bestond uit onbegrip, de dokters leken voor iets anders gestudeerd te hebben of spraken in ieder geval een andere taal dan mijn Engels Nederlands of in hun geval ” Latijn.”
Rustig aankijken en afwachten lijkt het devies, terwijl mijn grootste angst onherstelbare of onomkeerbare schade is.

En begrijp me niet verkeerd, als door alle schade de rek er gewoon simpelweg uit is, dan is het aan mij om me verzoenen met deze wetenschap.

Maar wel wetenschap! Als Ik het wetenschappelijk benader zie ik van half december vorig jaar een ontzettende terugval van creativiteit, adremmerigerheid, stemmingswisselingen, concentratieproblemen en los daarvan een TIA afgewisseld door wat maag en darmbloedingen.

Een periode waarin spontaan dingen veranderen wijzen mijns inziens op symptomen al moet de mogelijkheid voor een totaal nieuwe episode in mijn geval ook open gehouden worden. Nog meer karakter kweken terwijl het al zo moeizaam gaat in de bovenkamer.

Dokters die vinden dat onderzoeken herhaald moeten worden, cirkels lopen in het ziekenhuis. Toch eerst naar die andere dokter, “oh is dat onderzoek nog niet geweest?”. In dit kader mijn leven op een laag pitje gezet, in afwachting van betere tijden.

Afgemeten tegen mijn ongeduld, maakt dit zich tot geduldigheid oefening waarbij de weken traag lijken te verstrijken. Of is mijn waarneming vertroebeld? Er zijn altijd twee kanten met de kunst te zoeken naar het juiste perspectief.

**Dat “op het achterdek zitten” mag overigens met een korreltje zout genomen worden. Zo her en der werden wat sporen van maag of darmbloeding gevonden, dus verblijf ik tijdelijk op de afdeling acute opname van mijn favoriete medisch centrum!

Sander
Leven met Systemische lupus (SLE) en het antifosfolipiden syndroom (APS) en dan ook nog een aortadissectie krijgen! Het houdt de mens op de been met humor en relativeringsvermogen

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *