Voor mij, als chronisch zieke zonder vaste baan is de toevoeging kerst van niet heel erg grote waarde. Bruut gezegd is het een periode waarin dokters en ziektekostenverzekeraars zich verschuilen achter budgetten en alles wat moeilijk of kostbaar lijkt graag doorschuiven naar het volgende jaar.
Goddelijk
Of gelooft u nog in sprookjes? Die man die 2000 jaar geleden het licht had gezien? Mijn mening daarover vindt u bij de ervaren spreker. Ik houd het liever zijn bij het feest van het licht, de enige ware goddelijkheid ligt volgens mij toch in de kracht van de natuur en het daarbij behorende zonlicht.
Bijkomen
Toch is de periode van bezinning, die door deze kalmte wordt uitgeroepen een mooi moment om even in rust te kijken waar een ieder nu staat in de wereld. Niet alleen qua gezondheid maar vooral van uitgangspunt. Niet teveel stilstaan bij wat we bereikt hebben, maar kijken hoe we wat bereiken!
Want uiteindelijk is eindeloos doorgaan niet voor iedereen een optie. Toch is het mooi om jezelf tegen de meetlat te houden en te kijken hoeveel je gegroeid of gekrompen bent ten opzichte van vorig jaar. Het goeie nieuws is dat je nog steeds mijn blog leest, houdt in dat we er allebei nog zijn en nog steeds interesse hebben in elkaar!
Dansend door het leven
Quickstep, dan wel Tango of welke dans je dan ook kiest, het zal je niet snel vooruit brengen. Dansen is immers die gelegenheid waarbij je je prettig en ritmisch voortbeweegt in samenspraak met de geluiden in je omgeving. Meestal twee stappen naar achteren, en eentje vooruit.
Zo gaat het dus ook met de gezondheid, niet helemaal naar tevredenheid maar nog steeds volop in beweging al was het maar om alle afspraken af te lopen. Dat lopen is wel een dingetje, na uitvoerig beraad en meerdere foto’s is er besloten dat mijn voet niet gebroken is. Toch word ik er met iedere stap aan herinnerd dat de voet een belangrijke rol speelt in de vooruitgang.
Chagrijnig constateer ik ook dat de vooruitgang pijnlijk langzaam voortschrijdt en ik er moeizaam achteraan hobbel aangezien mijn voet wel voelt alsof hij gebroken is.
Morbide
Ook daarin bemerk ik een mentale verandering. De dokter zegt immers iets anders dan dat ik voel en dat ze het dit keer wél bij het rechte eind hebben. Het vertrouwen is niet onbeperkt evenals de hoeveelheid medische onderzoeken dus de uiteindelijke waarheid zal wel nooit te achterhalen zijn of het moet in die mop zijn wie de beste dokter is, de chirurg, huisarts of de patholoog.
Mijn geheugen laat me in de steek over de exacte grap maar het kwam erop neer dat de patholoog meestal de beste diagnose stelde, maar een beetje laat!
Opvallen
Dan zal het vast wel opgevallen zijn dat ik op dit moment niet zo heel veel blog, schrijf, spreek en mail. Heeft ongetwijfeld te maken met een paar erg drukke weken (de opmaat naar een wat relaxter bestaan) maar ook met een mentale afwezigheid. Ja soms vind ik ze echt te leuk om te laten liggen (zie de grap over toestemming over seks in Zweden) maar als ik dan zie dat ik slechts bij enkele tientallen kijkers binnenkom vraag ik mij af waar ik het voor doe. Niet heel erg motiverend!
Voor iemand die van zichzelf vindt dat hij aardig bezig is met website’s en zoekmachines-denk aan de website fluisteraar-moet er dus nog winst te behalen zijn. Op cursus dus dan maar weer, het resultaat is binnenkort te bewonderen.
Reorganisatie
En al heb ik mij nooit iets aangetrokken van kijkcijfer, eigenwijs genoeg om mijn eigen plan te trekken, vind ik dat je met kritische blik moet kijken naar hoe je jezelf kunt blijven verbeteren. Het zal al opgevallen zijn, we leven niet in de perfecte wereld. Maar als we het hier al opgeven hoe moet dat dan in het hiernamaals? Ik stel voor dat we hier stug doorgaan met de wereld verbeteren, het resultaat komt uiteindelijk in zicht.
Ook hier
Op het gebied van het antifosfolipidensyndroom is ook een heleboel aan het veranderen, een reis waar ik 10 jaar geleden ben ingestapt, met als persoonlijke overwinning dat ik toch maar mooi met dokters die er over gaan aan tafel zit te praten over hoe het beter kan. Daar wordt met dezelfde kritische blik gekeken en hoewel langzaam, er is vooruitgang en hoop. Het kan dus wel!
En dat is iets wat ik dan met kerst, mijn moment van bezinning, vooral aan mijzelf wil meegeven…
