De Facebook volgers hebben het misschien al gezien, de oplettende websitelezer is het waarschijnlijk al opgevallen, …. er gebeurt niet veel!

Nou weten ze bij mij in de patiëntenvereniging dat dat een understatement is, maar kern van waarheid is altijd aanwezig.

Maar dat zijn niet van die spannende dingen om over te schrijven. Drie keer in de week revalideren in het vu medisch centrum brengt me heel veel qua energie, maar kost ook veel van datzelfde spul. Als tegengestelde tegenstelling.

Het heen-en-weer

En zeg nou zelf: ben je echt geïnteresseerd in het verhaal over mij in de taxi, op de taxi en over de taxi, want dat is het enige goeie aan het verhaal. Voor zover ik er het heen-en-weer van krijg mag het gelukkig enigszins comfortabel.

Het goede nieuws is dat er een einde gaat komen aan mijn lijden. Nog twee weken afzien in de martelkelder van het vu ter verhoging van mijn conditie en dan word ik weer losgelaten in mijn eigen sportclub.

Het is goed om te zien dat er met respect rust en regelmaat nog een beetje vordering te behalen is in mijn fysieke gestel. Jammer genoeg constateer ik diezelfde vooruitgang niet in mijn mentaal geteisterde gedeelte.

Nou niet mopperen, er zijn vast mensen te vinden die er erger aan toe zijn. Inderdaad altijd een heikel puntje aan de discussie, die zijn er genoeg, maar er zijn er ook genoeg te vinden die het beter hebben. Al kun je je bij de term “beter “vaak beter niet al te veel voorstellen. Iedere huis draagt zijn kruis zei mijn oma, toen vertelde ze nog niet dat er soms rook uit kwam!

Deze week een lezing gegeven over de impact van lupus in mijn leven. Compleet met foto van mij als pannenkoekenbakker (…In een ver verleden) En dat kwam aan … Niet alleen bij mijn publiek, maar ook in mijn tere ziel werden een paar plekken geraakt, en er was al zoveel stuk.

En al mag mijn computer dan een beetje tegensputteren, harde schijfjes vervangen gaat altijd nog makkelijker dan hersentransplantatie.

Beterschap

Ik kan niet anders dan het boetekleed aantrekken voor wat betreft mijn eigen prestaties op het internet. Hoewel ik veel plezier bleef aan schrijven en het me ironisch genoeg ook nog energie geeft, is het er de afgelopen periode te weinig van gekomen. Het houdt me op zich knap uit de zwartepieten  discussie, de gele hesjes die ondertussen zoveel actie voeren dat half Parijs opgeruimd is en de warmste decemberdagen sinds het laatste klimaatakkoord afgesloten was, nog voordat de regeringsleiders waren ingevlogen.

Sommige mensen schijnen mijn schrijfsels nog niet gemist te hebben, zo is de jaarlijkse factuurronde van mijn bedrijf vierkant in het watergevallen. Wat dat betreft ook nog eens kritisch nadenken over het voortbestaan van mijn bedrijf de websjop.nl

Kortom nu alvast een beschouwing op het aankomende jaar:

wegen naar wat je kunt, naar waar je gaat en waarop je het hebt gemunt!

Het is dat ik al een spreuk voor de kerstkaarten hebt, want deze had er ook zomaar op kunnen staan. Tot die tijd wens ik u een fijn Sinterklaas feest met oude en nieuwe tradities, pas daarna praten we over het bomenfeest!