Zicht op verbetering
Kijk, uitzichtloos is het nooit, daar weten ze bij de Koninklijke Visio over mee te praten. Zij zijn het die mijn blikveld uiteindelijk weer weten te verbreden door in mijn getergde hersentjes op zoek te gaan naar wat er wel en niet binnenkomt. Qua zicht natuurlijk!
Het is een onderdeel van een traject wat ik al een tijdje geleden gestart ben, nadat ik in mijn eigen lijf achteruitgang zag in het functioneren van arm en blikveld. Samen met een ergotherapeut kwam ik er achter dat sommige dingen niet lukte “gewoon omdat ik het niet zag “.
Aftasten
Het slechtziendeninstituut kwam erachter dat dit voornamelijk uit mijn hersenen kwam en niet uit mijn ogen. Daar ligt dus nog wat werk voor de neuroloog, met wie ik toch al heel wat te bespreken had naar aanleiding van alle recente storingen in mijn brein.
Het balboekje staat trouwens sowieso weer erg vol met afspraakjes, zowel in het lokale ziekenhuis waar ze de opvolging van tiascreening behoorlijk serieus nemen. Zo laten ze me nog 24 uur rondlopen met een zogenaamde holterkastje om mijn hart nog eens extra na te kijken.
Wederkerig
Dat is overigens hetzelfde hart en ziekenhuis waar ik afgelopen donderdag wederom op een spoedeisende hulp afdeling bracht doorbracht. Met het paasweekend in aantocht en alle goede gedachtes aan goede vrijdag besloot ik mijn kortademigheid te laten evalueren door mijn huisarts.
Je zal het maar zo zien dat mijn kortademigheid veroorzaakt wordt door iets ergs is en al je professoren en doktoren op vakantie zijn. Donderdag leek me een verstandige keus. Ruim op tijd voor de wederopstanding dacht ik…
Prettig
Hoewel ik bijzonder prettig reageerde op de spuitjes met nitroglycerine onder mijn tong kon de cardioloog toch geen hartafwijking van maken. Dus op zoek naar de longarts aangezien we in Alkmaar begenadigd zijn met een ware eerste hartlong hulp.
Om kort te gaan, het werd teleurstellend nachtwerk. Ik verkeerde overduidelijk niet in levensgevaar maar er is wel iets mis en moet je dan in het ziekenhuis blijven? Omdat ik zo ongeveer wel weet hoe het verder zou gaan heb ik voor de escape gekozen zodat ik in ieder geval, weliswaar wat kortademig, de Paas haas en de wederopstanding vanaf het eigen bed kan bekijken.
Uitkijken het is Pasen
En natuurlijk moet er op korte termijn nog wel weer een dokter aan te pas komen, maar dan bij voorkeur een knappe kop met een beetje gevoel voor lupus en open minded genoeg voor alle andere kwalen die een mens kan mankeren. De wonderbaarlijke wederopstanding hebben tenslotte al eens meegemaakt!
