Ik kwam op 21 januari binnen op de spoedeisende hulp. De standaard corona test verscheen in mijn resultaten onder vermelding van afgebroken. Ik was aan het klappertanden, had het koud en voelde me unheimisch niet lekker. De dokter wist het snel te brengen. “Toch corona “op dat moment stort de wereld niet in want ik ben gerust wel wat gewend, maar het legt toch een grote onzekerheid over de toekomst.
Eerst maar eens kijken hoe erg het door mijn lichaam zat en in welke mate mijn longen zijn aangetast. Ik bleek redelijk geluk te hebben er was sprake van een milde variant, al was het virus overal in mijn longen terug te vinden. Sinds 21 januari gebruik ik extra zuurstof om de dag door te komen. Ik ben verpleegd door marsmannetjes en vrouwtjes voor wie ik ondertussen een groot respect heb gekregen. Niet alleen goed verpleegkundigewerk, maar ook nog eens met twee pakken over elkaar aan ter bescherming en psychologisch toch de gedachte dat je met een potentieel dodelijk virus werkt.
Er zitten weer een paar zakken bloed in aangezien ik zelfs covid wist te combineren met spontane darmbloedingen. Maar nu is het weer mooi geweest. Na bijna anderhalve week goede zorg ga ik weer eens kijken hoe de vlag er thuis bij hangt. Wat dat betreft is het mooi dat de verpleegafdeling een klein beetje zuurstof te aldaar georganiseerd heeft. Meiden vreselijk bedankt, maar natuurlijk ook een woord van dank voor de jongetjes en de dokters die dit toch maar mooi mild hebben weten te laten passeren!
