Lang zal hij leven


Op gepaste afstand
kan het geen verrassing zijn, maar menig dokter kijkt toch enigszins gelukkig verbaasd bij het naderen van mijn 54e verjaardag. Na alles wat er gebeurd is zou een groot feest geheel op zijn plaats zijn, maar Grapperhouse en zijn Coronarules maken het tot een virtuele ongeloofwaardigheid die uitstel tot mijn 55e rechtvaardigt. Ik laat mijn verjaardag dan ook op gepaste afstand voorbijgaan. Des te meer verjaardagen ik mis, des ouder de Otter.
Eigenlijk zo gek nog niet, aangezien ik nog steeds aan het bijkomen ben van alle belevenissen eerder dit jaar. Stom eigenlijk, je slaapt maar twee weken maar je bent nog maanden bezig met bijkomen. Ondertussen is een gedeelte van de bucketlijst afgewerkt, er is geslapen en gegeten op de boot en ook van de kortdurende flatline lijken geen nadelige gevolgen overgebleven.

Caronaproef
Als we het daar toch over hebben, weinig positieve gevolgen om waar te nemen zijn er ook niet. Het blijft kortademig en bij vlagen nogal neus verkouden. Maar mag ik nou wel of geen Caronettest doen uit voorzorg? Ik vind het een moeilijke ziekte, hoewel het sociaal isolement, zeker als je het op een boot uitvoert, ten dele een goed compromis is.
Blijft natuurlijk over de vraag hoe dat dan zit met die kortademigheid, maar daar hebben een cardioloog voor die een hele rits aan inspanningsoefeningen in de agenda zet om dan tegelijkertijd met echo te kijken naar het functioneren van het hart en aanverwante.
Overweging
En dan blijkt het toch allemaal weer anders te kunnen met een gammel lichaam. Een terugkerende kwaal presenteerde zich uitgerekend op de laatste nacht jachthaven. Uit het niets mijn favoriete sluipmoordenaar, de darmbloeding. Arterieel dus 112 was de enige optie. Omdat ik op een boot zat kwam de reddingsbrigade ter assistentie en om verder geen risico’s te nemen wordt gekozen voor het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Het was gezellig druk in de Jachthaven.
Aan het eind van de dag was ik dat stabiel genoeg voor een spoed overplaatsing naar het AMC waar ik nu nog steeds ben.
Het blijft Lastig, als het aan de dokter hier ligt doen we geen antistolling meer maar ook zij begrijpen dat het antifosfolipidensyndroom een aandoening is die antistolling behoefd.
Wederom maar eens even kijken hoe we dat dan toch beter in mijn dossier, Het blijft een moeilijk evenwicht

Sander
Leven met Systemische lupus (SLE) en het antifosfolipiden syndroom (APS) en dan ook nog een aortadissectie krijgen! Het houdt de mens op de been met humor en relativeringsvermogen

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *