De wegen van onze planner zijn ondoorgrondelijk, al geef ik natuurlijk meteen toe dat ik niet het makkelijkste materiaal ben om mee te werken. Hing voor het weekend nog een “hartklapje” boven de markt, werd het toch een lang weekend door de infectie in mijn long die maakte dat de ingreep niet door kon gaan.
Wees voorzichtig met wat je wenst
Omdat ik voor het revalidatieprogramma al uit geboekt was, mocht ik dus lekker lang genieten van mijn thuisomgeving. Dat laat ik me geen twee keer zeggen dus voor het het wist zat ik in het VU. Wacht even… je thuis voelen in het ziekenhuis? Gaat het wel goed?
Enorme vochtophoping waarschijnlijk veroorzaakt door het uit het ritme lopen van het hart zorgen voor een veel vocht, benauwd gevoel en bemoeilijken de pompfunctie nog meer. Een vicieuze cirkel die zichzelf in stand houdt tot er serieuze plasmedicatie aan te pas komt.
Leegloop
Comfortabel via het infuus erin en met katheter er weer uit. Dat voorkomt ook dat de Otter wegloopt al heb ik wel het idee dat ik zoveel plas dat mijn lichaam ondertussen via het riool het pand verlaten heeft.
Tijd voor oplossen
De remedie heet cardioversie, stond al ingepland voor aankomende donderdag en zou middels een klapje elektrische stroom mijn hart weer in de juiste richting zetten. In het weekend kon ik deze richting ook kiezen maar dan zonder anesthesie. Nou ben ik normaal gesproken niet van de roesjes maar de realist vind dat het ook te gek kan.
Kortom na een lang weekend val ik weer gewoon terug op het revalidatieplan, wat we op donderdag spectaculair afsluiten met intern vuurwerk, hopelijk ben ik dan een tijdje van het gezeik verlost en kan ik weer eens van mijn boot en de zomer genieten…
