Pas als je achter om kijkt zie je de weg die je hebt afgelegd. Als je dat kunt doen zonder spijt heb je het volgens mij goed gedaan. Toch laat het levenspad ook zijn sporen na. Zo merk ik aan mijn boot dat daar best een beetje achterstallig onderhoud op ligt.
Alle provisorisch gerepareerde klusjes vormen ondertussen de basis voor een goed gevuld winterseizoen met als voornemen de boot aan het begin van het nieuwe vaarseizoen als nieuw in het water te kukelen.
Mijn zeilschip de LUTRA ALIQUA mag deze winter op de kant. Er komen nieuwe waterdichte raampjes, andere kussens op het achterdek en wat verbeteringen in het elektra. Buiten het onderwaterschip is er ook nog wat houtwerk dat van nieuwe verf houdt. Ook is er het voornemen om weer meer te gaan varen, maar ik realiseer dat dat ook van mijn gezondheid afhangt.
De afgelopen paar jaar was mijn boot in ieder geval een plek om even rustig uit de drukte van alledag te verdwijnen, voor de komende paar jaar hoop ik dat het weer een sociale ontmoetingsplek wordt.
Omdat te bewerkstelligen ben ik weer wat fanatieker bezig mijn conditie te verbeteren. Ik maak lange fietstochten op mijn elektrische fiets (80+ km) en ben wat vaker te vinden in de sportclub. Ook ben ik bezig mijn schrijfritme om te buigen tot een routine.
Schrijfvaardigheid is een spier die ook training behoeft Evenals kookvaardigheid trouwens, die ik ook pittig aan het trainen ben. Heerlijke knoflook en andere pikante exotische geuren vormen daar het overblijfsel van.
Wellicht zul je je afvragen waar al die schrijfsels dan blijven? In mijn mapje ongepubliceerd! Ik vind het nog niet regelmatig en nog niet goed genoeg. Ook ben ik een beetje op zoek naar de stem waar ik mee wil schrijven. Daarbuiten blijft ook de vraag wat ik nou precies wil vertellen, want volgens mij hebben jullie me de laatste paar jaar genoeg gehoord…
