De positieve denker in mij gaat vast zo meteen roepen dat die nieuwe koptelefoon die gebruikt wordt voor de spraakherkenning op zeker veel nauwkeuriger werkt. Of dat het maar goed is dat de koptelefoon brak in plaats mijn van inwendige verwerkte plastic…
Twee dure gespecialiseerde koptelefoons-voor de spraakherkenning worden er nogal eisen gesteld aan de microfoon en door mijn handicaps is normaal typen geen optie meer-in dezelfde week naar de ratsmodee , het leken pot-Jandorie mijn darmen wel!
Wat dat betreft voelt het universum mijn stemming goed aan. Rust en regelmaat voor de studerende puberzoon houdt mij van de boot ,al vraag ik mij gelijktijdig af of ik nou wel zo relaxed ben op dit moment.
Heel mijn wezen zit namelijk nog te snakken naar de juiste behandeling voor het beestje, maar daarvoor moet eerst de antistolling een beetje in het gareel komen. En de afspraken machine van mijn favoriete academische centrum aangezien ik het idee heb dat de dokters daar beetje achterelkaar aanlopen en pas de volgende stap zetten als de vorige verwerkt is.
Er speelt ook iets van teleurstelling mee, ik begrijp dat ik ondertussen een behoorlijk gecompliceerde patiënt ben, maar ook kundig en ter zaken op het gebied van APS en SLE. Ik vind het helemaal niet erg om een beetje te experimenteren bij gebrek aan bewezen technieken maar mijn medisch dossier fluistert mij in dat we deze experimenten in 2006 ook al eens gedaan hebben.
Ook al eens gedaan, maar nu weer in de agenda wordt het doorlopen van een Zorgpad waarin specifiek wordt gekeken naar het functioneren van mijn brein. En als concessie een bezoek aan de psycholoog het Vu medisch centrum.
Ik verwacht niet dat de wonderbaarlijke wederopstanding alleen uit een pilletje gaat komen. Misschien moet ik zelf ook in de spiegel gaan kijken en mezelf gaan gedragen als de patiënt die ik zie.
