Met alle berichten over het water wat in de toekomst tot onze lippen gaat stijgen, zou je bijna vergeten dat ook de zorgkosten tegen de plinten aan staan te klotsen. Het moderne verkiezingsthema is gelukkig handig gestructureerd in milieuoneliners, waarbij we blij moeten zijn dat we niet op een eiland wonen, anders hadden we ons ook nog druk moeten maken over de afsplitsing van Europa.
Kortom er is een heleboel loos in de wereld, maar daarover schrijf ik op andere websites…
In mijn eigen wereld gaat het nog steeds om bijkomen van de meest recente ziekenhuisopname. Het gaat maar moeizaam en ondertussen kijkt het VU nieuwsgierig mee naar mijn vorderingen. Een hele slimme reumatoloog zag dezelfde dip in mijn bloedwaardes als in augustus 2018.
Maar wat zegt het?
Constateren is één, weten hoe te handelen is toch nog iets heel anders. Het wordt uitbesteed aan de cardiologen en longartsen omdat er gelukkig wel gezien wordt dat het zo niet heel lang verder kan.
Kan ik dus in de tussentijd een potje “berusten in mijn huidige situatie” spelen. Daar heb ik wel wat hulpmiddelen bijgekregen. Uit het potje speciale verbandmiddelen kwam een collectie zilver tevoorschijn. Handschoenen met daarin verweven zilverdraad wat dan een goede invloed zou hebben op het Fenomeen van Raynaud.
Grootste positieve effect is natuurlijk veel minder last van mijn handen, maar ik zie ook een andere kant. Van het Reumafonds kreeg ik ooit een speldje met de bedoeling om het gesprek op reuma te krijgen. Slechts drie keer in mijn leven werd gevraagd waar het speldje voor was.
Dagelijks leg ik tegenwoordig uit waarom ik handschoenen draag. Behoorlijk effectief evenals de onderkleding met zilverdraad erin verwerkt, aangezien ik het niet meer rillerig koud heb.
Of ik de 6 miljoen haal weet ik niet, maar de zorgkosten beginnen ondertussen aardig op te lopen. Toch blijf ik streven naar de 6 miljoen want dat zou inhouden dat ik nog even kan buitenspelen. Met mijn nieuwe Thermo zilver goed, om mij en jullie een beetje warm te houden.
