Na een volledige week op bed met een forse inwendige bloeding vind ik nog niet dat het helemaal geweldig gaat. Mijn ontlasting is nog steeds niet normaal van kleur en ik voel mij megalomaan slapjes.
Natuurlijk een “conditie dingetje” want van dood op bed liggen gaat je lichaam gierend achteruit. In ieder geval een beetje in beweging dus, waarbij het goed is om te ontdekken dat de afdeling een heuse bed fiets heeft.
Vanmiddag zijn twee van mijn drie extra levenslijnen (infusen) verwijderd en als ik zo stabiel blijf vertrekt morgenochtend het katheter.
Vanaf vandaag gaan we weer aan de antistolling, al moet ik natuurlijk eerlijk zeggen dat ik in de tussentijd keurig netjes overleefd heb op spuitjes fraxiparine, aangezien ik als APS patiënt extra aan mijn ontstolling moet denken.
Als de zaken zo voorspoedig blijven gaan kunnen we gaan nadenken over vertrek uit het Alkmaarse ziekenhuis. Hopelijk naar huis huis want de Amsterdamse optie houdt in dat het nog niet over is met het geschijt…eh… gezeik
