Het was een bijzonder heftig dagje gister.
Wakker geworden met een HB van 4 voelde ik mij niet echt lekker. Rond 10 uur vond mijn lichaam het genoeg geweest en besloot er alvast vandoor gaan.
Mijn eenpersoonskamer werd omgebouwd tot privé intensive care en er werd heroverwogen mij daadwerkelijk naar de IC over te plaatsen.
Groot voordeel was wel dat het voor iedereen duidelijk was dat er iets moest gebeurd. Dus met spoed door CT en meteen door naar de katheterisatie voor een interventie.
Vanuit de lies is een bloedvat in de darm dichtgemaakt, andere bloedingen werden niet gezien. Dus vandaag gaat de boeken in als herstel dag en controle dag. Je moet er toch niet aan denken dat je dit alle dagen moet meemaken, al was de situatie zo ernstig dat het niet uit te sluiten valt.
Ook een mooi moment in onze tijdrekening is precies 3 jaar geleden, toen twee knappe thoraxchirurgen mij eindelijk verloste van de tikkende tijdbom in mijn borstkas.
Ik zeg leve de medische wereld, leve de wetenschap en vergeet er niet van te genieten, zoals ik deze week weer leerde kan het zomaar ineens afgelopen zijn!
Ook leve het meeleven, mijn naaste kregen het de afgelopen dagen weer behoorlijk voor hun kiezen. Het is goed om te zien dat er dan steun geput kan worden uit de vele hartverwarmende reacties, waarvoor dan
